Aby móc dobrze zrozumieć charakterystykę danego klubu, trzeba dokładnie poznać jego historię. Dlatego w pierwszym moim poście chcę przybliżyć wszystkim czytelnikom etapy powstawania i rozwoju drużyny hokejowej w Sanoku.
Drużyna ZKS Stal Sanok została ponownie zgłoszona do hokejowej ligi okręgowej w roku 1965 i zaprezentowała się bardzo dobrze, zajmując 3 miejsce. Sezon 1969/70 sanoczanie zakończyli na pierwszym miejscu, co dało im możliwość walki w barażach o II ligę. Elementem kluczowym do odniesienia tego sukcesu, było nawiązanie współpracy z Podhalem Nowy Targ, dzięki czemu do Sanoka trafił najpierw trener Józef Kurek, który niedługo po tym został asystentem trenera reprezentacji Anatolija Jegorowa, następnie w jego miejsce sprowadzono kolejnego trenera z Nowego Targu – Mieczysława Chmurę. Drużynę wzmocniło także, na zasadzie wypożyczenia, kilku graczy Podhala, którzy okazali się solidnym wzmocnieniem. To jednak nie wystarczyło, aby już w tym sezonie uzyskać upragniony awans do II ligi.
W sezonie 1970/71 z udziału w rozgrywkach ligowych zrezygnowały drużyny z województwa rzeszowskiego i w zaistniałej sytuacji zespół z Sanoka został zgłoszony do rozgrywek okręgu krakowskiego. Stal Sanok wzmocniona kilkoma zawodnikami z Nowego Targu, Wisły Kraków i Cracovii, zdobyła wicemistrzostwo okręgu i awans do turnieju barażowego, który zakończył się historycznym awansem drużyny z Sanoka do II ligi hokejowej.
Debiut sanoczan w wyższej lidze (sezon 1971/72) wypadł bardzo pozytywnie, bowiem zajęli oni ostatecznie 4 miejsce, notując 15 zwycięstw, 1 remis i 16 porażek. Kolejne lata to stabilizacja pozycji w II lidze i miejsca w okolicach połowy tabeli. Złotymi zgłoskami w historii klubu zapisał się sezon 1975/76. Po świetnej pierwszej rundzie, sanoczanie byli liderem rozgrywek, bez żadnej porażki na koncie. Potem do walki o awans włączyła się Unia Oświęcim, jednak zawodnicy Stali Sanok nie dali za wygraną i zwycięskim meczem w Kędzierzynie, przypieczętowali pierwszy, historyczny awans do ekstraklasy.
Celem drużyny w następnym sezonie, było utrzymanie się w gronie najlepszych drużyn w kraju, co nie było łatwym zadaniem. Mimo solidnego przygotowania letniego i kilku wzmocnień, zawodnikom brakowało ogrania na najwyższym poziomie i zdołali oni wygrać tylko 7 spotkań, 2 zremisować, a aż 35 razy schodzili z lodu pokonani. Ostatecznie drużyna z Sanoka zajęła przedostatnią pozycje i tym samym została zdegradowana do II ligi. Przez kolejne 14 lat Stal Sanok występowała na zapleczu ekstraligi, rozgrywając raz lepszy, raz gorszy sezon. Co jakiś czas pojawiały się w klubie problemy finansowe oraz kłopoty z lodowiskiem. Taki stan rzeczy trwał do sezonu 1990/91, który okazał się ostatnim pod szyldem Stali.
W czerwcu 1991 roku założono Sanockie Towarzystwo Sportowe, które przejęło od Stali Sanok sekcje hokejową. Okazało się to strzałem w dziesiątkę, gdyż już w pierwszym sezonie istnienia sanoczanie wygrali grupę południową II ligi oraz baraż ze Stoczniowcem Gdańsk i awansowali do ekstraklasy.
Dzień 23 stycznia 1995 roku to data, która na stałe zapisała się w historii sanockiego hokeja. Tego dnia nad ranem w Gniewoszówce (około 20 kilometrów od Sanoka), miał miejsce tragiczny wypadek. Autobus, którym sanoccy hokeiści wracali z wygranego 6:1 meczu w Sosnowcu, został zepchnięty z drogi silnym podmuchem wiatru. W wypadku zginęły trzy osoby. Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników, wychowanek sanockiej drużyny - Piotr Milan oraz Izabela Suska i Tomasz Och. Więcej o tym smutnym wydarzeniu można przeczytać tutaj - link.
Drużyna pod nazwą STS Sanok występowała w ekstraklasie do 1999 roku i jej największym osiągnięciem było czwarte miejsce.
Dzień 23 stycznia 1995 roku to data, która na stałe zapisała się w historii sanockiego hokeja. Tego dnia nad ranem w Gniewoszówce (około 20 kilometrów od Sanoka), miał miejsce tragiczny wypadek. Autobus, którym sanoccy hokeiści wracali z wygranego 6:1 meczu w Sosnowcu, został zepchnięty z drogi silnym podmuchem wiatru. W wypadku zginęły trzy osoby. Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników, wychowanek sanockiej drużyny - Piotr Milan oraz Izabela Suska i Tomasz Och. Więcej o tym smutnym wydarzeniu można przeczytać tutaj - link.
Drużyna pod nazwą STS Sanok występowała w ekstraklasie do 1999 roku i jej największym osiągnięciem było czwarte miejsce.
W sezonie 1999/2000 drużyna została zgłoszona do ligi jako Sanocki Klub Hokejowy. SKH Sanok po raz drugi w historii zajęło czwarte miejsce i drugi raz walkę o brązowy medal przegrało z drużyną KTH Krynica. Niestety kolejny sezon był już zupełnie nieudany i po dziewięciu latach gry w najwyższej klasie rozgrywkowej, zespół z Sanoka spadł na niższy poziom, który po reformie rozgrywek został nazwany pierwszą ligą. Kolejny raz zmieniono nazwę drużyny, tym razem na Klub Hokejowy Sanok i pod tym szyldem rozpoczęła się walka o powrót do ekstraklasy.
Pierwszy sezon w I lidze sanoczanie ukończyli na czwartym miejscu, a w kolejnych dwóch walczyli już o awans zajmując ostatecznie drugie miejsce. We wrześniu 2004 roku, kiedy z rozgrywek wycofał się Orlik Opole, Polski Związek Hokeja na Lodzie zarządził rozegranie barażu pomiędzy spadkowiczem z ekstraklasy (KTH Krynica), a drużyną która zajęła drugie miejsce w pierwszej lidze (KH Sanok). Mecz został rozegrany na neutralnym lodowisku w Oświęcimiu i zakończył się zwycięstwem sanoczan 7-4. Oznaczało to, że po raz trzeci w historii zespół z Sanoka zagra w gronie najlepszych drużyn w kraju. Sezon 2004/05 sanoczanie zaczynali z nadzieją utrzymania się w ekstraklasie i cel ten udało się im zrealizować.
Barierą, która nie pozwalała drużynie KH Sanok walczyć o medale Mistrzostw Polski, była sytuacja finansowa. Coraz trudniej było też uzyskać licencje na przestarzałe lodowisko. Kluczowa wtedy okazała się decyzja władz miasta o budowie w Sanoku hali sportowej z lodowiskiem. Dzięki dofinansowaniu z różnych źródeł zewnętrznych powstała nowoczesna hala widowiskowo-sportowa „Arena Sanok”, która od sezonu 2006/07 zastąpiła wysłużony „Torsan”. Sytuację finansową mogło poprawić tylko znalezienie sponsora strategicznego, co udało się w roku 2008. Współpracę z klubem rozpoczęła firma Ciarko, która stała się sponsorem tytularnym. W sierpniu 2009 roku drugim sponsorem strategicznym został Podkarpacki Bank Spółdzielczy i rozpoczęła się budowa drużyny, która miała walczyć o zdobycie pierwszego w historii medalu.
Przed sezonem 2010/11 poczyniono znaczące wzmocnienia kadrowe. Zatrudniono między innymi duet trenerów, który kilka miesięcy wcześniej świętował zdobycie Mistrzostwa Polski z Podhalem Nowy Targ. Początek był świetny, gdyż już w grudniu 2010 roku, Ciarko KH Sanok zdobyło pierwsze w historii klubu trofeum – Puchar Polski. Rozgrywki ligowe nie poszły jednak aż tak dobrze i działacze oraz kibice musieli zadowolić się tylko 6 miejscem. W 2011 roku założona została spółka o nazwie Ciarko PBS Bank KH Sanok, co jeszcze bardziej poprawiło sytuację finansową klubu.
Sezon 2011/12 rozpoczął się od kolejnych wzmocnień zarówno krajowych jak i zagranicznych. Od samego początku sezonu drużyna z Sanoka prezentowała świetną formę i do końca całkowicie dominowała na krajowych lodowiskach, co zaowocowało ponownym zdobyciem Pucharu Polski oraz po raz pierwszy w 54-letniej historii Mistrzostwa Polski.
Przed kolejnym sezonem udało się utrzymać w składzie wszystkich najważniejszych zawodników, dlatego oczekiwania i cele postawione przed drużyną były wysokie. Sezon zaczął się obiecująco kolejnymi zwycięstwami ligowymi. Pierwszym trudnym sprawdzianem, był pierwszy w historii występ w Pucharze Kontynentalnym, gdzie sanoczanom przyszło zmierzyć się z mistrzami Norwegii, Kazachstanu i Białorusi. Mimo dobrej postawy, drużyna z Sanoka zakończyła turniej z trzema porażkami. Pierwszym dużym rozczarowaniem była porażka w finałowym meczu Pucharu Polski z drużyną JKH GKS Jastrzębie, który według planu miał zostać zdobyty po raz 3 z rzędu i dzięki temu pozostać w Sanoku na stałe. Pucharową klęskę miała wynagrodzić obrona Mistrzostwa Polski, jednak mimo uzyskania pierwszego miejsca po sezonie zasadniczym, już w półfinale fazy play-off lepsza okazała się drużyna Cracovia Kraków. Sanoczanom pozostała walka o brązowy medal, lecz nawet ta sztuka się nie udała.
Sezon 2011/12 rozpoczął się od kolejnych wzmocnień zarówno krajowych jak i zagranicznych. Od samego początku sezonu drużyna z Sanoka prezentowała świetną formę i do końca całkowicie dominowała na krajowych lodowiskach, co zaowocowało ponownym zdobyciem Pucharu Polski oraz po raz pierwszy w 54-letniej historii Mistrzostwa Polski.
Przed kolejnym sezonem udało się utrzymać w składzie wszystkich najważniejszych zawodników, dlatego oczekiwania i cele postawione przed drużyną były wysokie. Sezon zaczął się obiecująco kolejnymi zwycięstwami ligowymi. Pierwszym trudnym sprawdzianem, był pierwszy w historii występ w Pucharze Kontynentalnym, gdzie sanoczanom przyszło zmierzyć się z mistrzami Norwegii, Kazachstanu i Białorusi. Mimo dobrej postawy, drużyna z Sanoka zakończyła turniej z trzema porażkami. Pierwszym dużym rozczarowaniem była porażka w finałowym meczu Pucharu Polski z drużyną JKH GKS Jastrzębie, który według planu miał zostać zdobyty po raz 3 z rzędu i dzięki temu pozostać w Sanoku na stałe. Pucharową klęskę miała wynagrodzić obrona Mistrzostwa Polski, jednak mimo uzyskania pierwszego miejsca po sezonie zasadniczym, już w półfinale fazy play-off lepsza okazała się drużyna Cracovia Kraków. Sanoczanom pozostała walka o brązowy medal, lecz nawet ta sztuka się nie udała.
Po kompletnie nieudanym sezonie w klubie nastąpiła totalna rewolucja, a początkowo było nawet zagrożone dalsze jego funkcjonowanie. Zmieniony został prezes oraz zarząd klubu, wymieniono sztab szkoleniowy, nie przedłużono kontraktów z większością zawodników, a odmieniona drużyna miała opierać się na wychowankach i być uzupełniona zawodnikami z Kanady i USA. Sezon rozpoczął się dość dobrze, a drużyna była systematycznie wzmacniana. W Pucharze Polski Ciarko PBS Bank KH Sanok przegrało dopiero w finale, tracąc gola w ostatniej sekundzie dogrywki. W rozgrywkach ligowych sanoczanie spisywali się coraz lepiej i rundę zasadniczą ukończyli na drugim miejscu. Faza play-off była w wykonaniu drużyny z Sanoka fantastyczna. Pewnie pokonane zostały drużyny GKS Katowice i JKH GKS Jastrzębie, w finale przeciwnikiem Ciarko PBS Bank KH Sanok, była drużyna GKS Tychy. Po zaciętej walce drużyna z Sanoka zdobyła drugi raz w historii tytuł Mistrza Polski. Sukces dopełniły medale sanockich grup młodzieżowych. Złoto juniorów i brązowy medal juniorów młodszych to świetny prognostyk na przyszłość hokeja w Sanoku.
Źródła:
- Zeszyty archiwum Ziemi Sanockiej Nr 9 – Sanocki Sport (G. Michalewski, B. Błażewicz)
- Tygodnik Sanocki nr 12 (750), z roku 2006
- Informacje własne
Autorem większości zdjęć jest Tomasz Sowa.
Fajny artykuł, ale jakiekolwiek plusy czy minusy to przyniosło, to wspomnienie o zawodniku sprowadzonym z NHL podczas lokautu, napewno by wzmocniło zainteresowanie;)
OdpowiedzUsuńPiękna historia i jeszcze dużo się do niej dopisze ...
OdpowiedzUsuńG mały Cz
Noo piekne wspomnienia jeszcze z 70tych lat!!!
OdpowiedzUsuń